در اوایل قرن بیستم، لیوان های کاغذی برای کمک به مردم در صرفه جویی در هزینه، محافظت از سلامت خود و کاهش ضایعات مرتبط با نوشیدن ایجاد شده است. این فناوری جدید اولین بار توسط وکیل بوستون لارنس لولن و همکارش هیو مور توسعه یافت. آنها یک کمپین تبلیغاتی را برای انتشار این پیام مبنی بر ایمن و سالم بودن لیوان های نوشیدنی یکبار مصرف آغاز کردند. آنها در نهایت در سال 1919 جام دیکسی نام گرفتند.
امروزه از لیوان های کاغذی برای نوشیدنی های سرد و گرم در مکان های مختلف استفاده می شود. آنها از یک مقوای سولفات سفید شده جامد (SBS) ساخته شده اند و عموماً با یک لایه مانع پلیمری پوشیده شده اند. آنها همچنین معمولاً با روکش پلی اتیلن دوگانه مقاوم در برابر رطوبت پوشانده می شوند که از ضعیف شدن و خراب شدن کاغذ جلوگیری می کند.
اکنون لیوان های کاغذی از طریق برنامه های مختلف بازیافت بازیافت می شوند. چندین شهر و شهرداری در سراسر کانادا برنامه هایی را برای جمع آوری و دفع لیوان های کاغذی راه اندازی کرده اند. این یک بازار جدید برای لیوان های کاغذی بازیافت شده ایجاد کرده است. با این حال، بازیافت لیوان های کاغذی هنوز به طور گسترده در دسترس نیست. گلوگاه اصلی در بازیافت لیوان های کاغذی جمع آوری است. اینجاست که مصرف کنندگان باید از سطل های مناسب و نحوه رساندن فنجان های خود به این سطل ها آگاه باشند. علاوه بر این، موسسات تجاری بیشتری نیاز به ارائه برنامه های بازیافت لیوان کاغذی دارند. به منظور کاهش میزان لیوان های کاغذی که به محل های دفن زباله ختم می شوند، شهرداری های بیشتری باید برنامه هایی را که شامل بازیافت لیوان می شود، ایجاد کنند.
اولین لیوان کاغذی در سال 1912 ثبت اختراع شد. این نمونه اولیه لیوان کاغذی بود که توسط وکیل بوستون لارنس لولن و همکارش هیو مور طراحی شد. در اوایل قرن بیستم، لیوان های کاغذی در امپراتوری چین استفاده می شد و امپراتوری چین نقطه داغی برای توسعه لیوان های کاغذی بود. بعدها، اپیدمی آنفولانزا در سال 1918 باعث تغییر در طراحی لیوان یکبار مصرف شد. در این مدت، کاغذ با موم یا پارافین پوشانده شد تا به ضد آب شدن فنجان کمک کند.
اولین لیوان های کاغذی یکبار مصرف از کاغذی ساخته می شد که با موم یا پارافین پوشانده شده بود. آستر گلی یا مومی نیز برای کمک به ضد آب بودن فنجان استفاده شد.
لیوان کاغذی با پیشرفته ترین آستر از نظر فن آوری از ترکیبی از کائولن فوق العاده و اسید پلی لاکتیک ساخته شده است. این مواد یک مانع فیزیکی برای آب، روغن و گریس ایجاد می کنند. همچنین یک محصول 100% قابل کمپوست است. این پوشش به طور کلی برای فنجان های قهوه کاغذی که مقاومت بالایی در برابر رطوبت دارند بهترین انتخاب نیست.
تلاش‌های زیادی برای توسعه فن‌آوری‌های لیوان کاغذی جدید و سازگار با محیط‌زیست در حال انجام است. برخی از پیشرفت ها شامل یکپارچه سازی آسیاب ها برای کنترل تخلخل صفحه پایه است. آنها همچنین شامل پوشش هایی با سیستم های آکریلات یا پلیمری هستند. این پوشش‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که فنجان را مجدداً خمیری‌سازی کند، در برابر حرارت آب‌بندی شود و در برابر سد مایع مقاوم باشد.
پیش بینی می شود مصرف لیوان مقوایی طی 20 سال آینده سه برابر شود. انتظار می رود برخی از فرآیندهای پوشش جدید به کاهش هزینه های انبار واحد کمک کنند. برخی از فناوری های جدید ممکن است از نظر تجاری قابل کمپوست باشند. برخی از این سیستم های پوشش جدید در مرحله آزمایشی ماشینی هستند.
چندین مشارکت برای توسعه راه حل های بازیافت جدید برای لیوان های کاغذی شکل گرفته است. این مشارکت ها به کاهش ردپای کربن لیوان کاغذی و کاهش وابستگی آن به مواد مبتنی بر روغن فسیلی کمک می کند. برخی از راه حل های جدید در حال حاضر توسط تولید کنندگان و مصرف کنندگان استفاده می شود. این راه حل های جدید انتخاب بیشتری را برای مصرف کننده ارائه می دهد. آنها همچنین میزان زباله هایی را که به محل های دفن زباله ختم می شود کاهش می دهند.
ضد آب و بادوام: لیوان های کاغذی ما از کاغذ ضخیم تری ساخته شده اند که محکم و راحت در دست گرفتن است. و چسب محکم است، می توانید مایع را داخل لیوان کاغذی پر کنید و فنجان تغییر شکل نمی دهد و نشت نمی کند. تا تجربه بهتری را برای مشتریان به ارمغان بیاورید!
ایمن و سازگار با محیط زیست: این لیوان های کاغذی یکبار مصرف از کاغذ مواد غذایی ساخته شده اند. در مقایسه با لیوان های پلاستیکی، استفاده از لیوان های کاغذی ایمن تر و مطمئن تر است. علاوه بر این، لیوان های کاغذی یکبار مصرف ما سازگار با محیط زیست و قابل بازیافت هستند و می توان آنها را پس از استفاده دور انداخت.
